امامت بر مردم،مقامی والاست و بر مبنای فضیلت و شایستگی امامان است.

خداوند،از میان امّت ها «قریش» را و از میان قریش،«بنی هاشم» را برگزیده و به آنان فضائل و مقام هایی بخشیده و نبوت و امامت را در آن دودمان رفیع و پاک قرار داده است.

رسول خدا(ص) برای اینکه دنیاطلبان و شیفتگان ریاست،طمع در خلافت و جانشینی او نداشته باشند،بارها در حال حیات خویش تصریح فرمود که «ائمه از قریش اند» و این حدیث به صورت متواتر نقل شده است و در متن آن به دوازده نفر بودن آنان هم تصریح شده است.

این عدد و تأکید،نشان می دهد که منظور پیامبر،دوازده امام معصوم از بنی هاشم و اهل بیت اند،چون این تعداد،نه بر خلفای راشدین که چهار نفر بودند تطبیق می کند،نه بر خلفای بنی امبّه و نه خلفای بنی عبّاس.

امام علی(ع) بارها بر این حقیقت که در کلام نبوی آمده،اشاره و تأکید فرموده است.از جمله می فرماید:«اِنّ الأئمّةَ مِن قُریشٍ،غُرِسُوا فی هذا البَطنِ مِن هاشمٍ،لا تَصلُحُ علی سِواهُم و لا تَصلُحُ الوُلاةٌ مِن غیرُهم:امامان از قریش اند،درخت وجودشان در نسل هاشم غرس شده است.امامت در خور دیگران نیست و زمامداران غیر از بنی هاشم نیز شایسته ی پیشوایی نیستند».1

اینکه پیشوایی صحیح در بنی هاشم است،امتیاز و افتخاری برای آنان است و امام علی(ع) در جایی در پاسخ نامه ی معاویه که حاوی افتخارت ادّعایی برای بنی امیّه بود،به برشمردن فضائل اهل بیت و شهدای پیش کسوت این دودمان و سابقه ی در دین و جهاد و شهادت آنان پرداخته و از حمزه سیّدالشهدا و جعفر طیّار که در جبهه ی اُحد و نبرد موته شهید شدند یاد کرده و در مقایسه بین بنی هاشم و بنی امیّه فرموده است:
پیامبر از ماست و تکذیب کننده ی نبوّت از شما،
حمزه اسدالله از ماست و ابوسفیان از شما،
دو سرور جوانان بهشتی از ما هستند و فرزندان دوزخیِ مروان حکم از شما،
سرور زنان عالم از ماست و حمّالةَ الحَطب از شما...2.

این سخن،شأن و شرافت بنی هاشم را می رساند که هم پیامبر و هم امامان و هم شهیدان والا مقام از این عترت اند،دیگران چگونه ادّعای فضل و برتری می کنند؟

امامان از این دودمان،همه چراغ های هدایت اند و نقش «آل محمّد» که از بنی هاشم است،روشنگری در آسمان زندگی مردم است.

امام علی(ع) می فرماید:«اِنَّ مَثَلَ آلِ محمّدٍ(ص) کَمَثلِ السَّماء إذا خَوی نَجمُ طَلَعَ نَجمٌ:مَثَل خاندان پیامبر،همچون ستارگان آسمان است،که چون ستاره ای غروب کند،ستاره ی دیگری طلوع می کند».3

آن گونه که آسمان هیچ گاه از ستاره های فروزان خالی نیست،زمین هم هرگز از حجّت خدا و امام معصوم و پیشوای هاشمی نسب خالی نمی ماند.
هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز                        این آسمان غمزده غرق ستاره هاست

در سخنی از رسول خدا(ص) آمده که آن حضرت فرموده اند:
همچنان که ستاره های آسمان،امان اهل زمین اند تا در تاریکی های دریا گم نشوند و غرق نگردند،اهل بیت من نیز امان امّت من اند تا دچار اختلاف نشوند.4

و این وقتی است که جامعه،امامت بنی هاشم و آل الله را بپذیرند و اطاعت کنند.

این یک قانون است،مثل بهترین دارو که تا مصرف نشود،درد بیمار درمان نمی شود،از بهترین پیشوا هم تا فرمانبرداری نشود،درد جامعه بهبود نمی یابد.

پی نوشت ها
1- نهج البلاغه،خطبه 144.
2- همان،نامه 28.مِنّا النَّبیُّ و منکم المُکَذِّبُ،منّا اَسَدُالله و مِنکُم اَسَدُ الأحلافِ...
3- نهج البلاغه،خطبه 100.
4- مستدرک حاکم 3/149.«النُّجومُ اَمانٌ لأهلِ الأرضِ مِنَ الغَرقِ و اَهلُ بَیتی اَمانٌ لاُمُّتی مِنَ الاختِلافِ».
منبع : درسهایی از نهج البلاغه – 15 – امامت و اهل بیت علیهم السّلام – جواد محدّثی.