مودّت خالص در برابر امام زمان
مودّت خالص یعنی محبّتی که در راه خدمت به اهلبیت(ع) تو را از تعلقات آزاد کند.به طوری که به راستی با کمال صداقت بتوانی به حضرت ولی عصر(عج) و اجداد طاهرینش چنین خطاب کنی:"بأبی أنتم و اُمّی و اَهلی و مالی و أسرتی:پدر و مادرم و اهل و مالم و خویشانم فدای شما باد".1

مودّت خالص یعنی حضرت و اهداف مقدسش را بر هر چیز ترجیح دهی و چیزی مانع خدمت صادقانه ی تو به او و نیز دشمنی حقیقی مؤثر و عملی تو با دشمنانش نشود.مودّت خالص یعنی برای خدمت به حضرت و مبارزه با موانع ظهورش،منتظر تایید و تشویق کسی نباشی و حاضر باشی به تنهایی و بدون یاری دیگران و با تحمل غربت و تنهایی و مظلومیت و حتی طرد شدن از سوی کسانی که از آنها انتظار یاری و محبّت به حضرت را می کنند،به وظیفه الهی خود در قبال حضرت عمل کنی و هرگونه فشار و تهمت و سخنی را با شیرینی به جان بخری و شکایت و گله نکنی.

مودّت خالص یعنی خدمت کردن و توقع نداشتن از هیچ کس یعنی سختیها را به جان خریدن و منّت نگذاشتن.مودّت خالص یعنی هرگز به خاطر خدمات خود و سختیهایی که تحمل می کنی و ضربه هایی که می خوری،از هیچ کس حتی خود حضرت طلبکار نباشی و بر هیچ کس تکبر نورزی و تواضع و فروتنی را در برابر کمترین بندگان خدا از دست ندهی و خود را از کسانی که در مراتب پایین تر عزاداری و ایمانی هستند برتر نبینی و به آنها به دیده تحقیر نگاه نکنی و آنها را از صمیم قلب دوست داشته باشی.چرا که آنها به اندازه وسع خویش به حضرت محبّت دارند و با همان عزاداری و محبّت ناقصشان نام و یاد معشوق و محبوب تو را زنده نگه می دارند.

مودّت خالص یعنی در تبادل خدمات و تحمل سختیها و محرومیت ها،از حضرت جز لبخند شیرین و زیبای رضایتش را نخواهی و جز به همراهی با او در دنیا و آخرت به چیزی نیندیشی.مودّت خالص یعنی اینکه بدانی هر خدمتی که می کنی و زحمتی که می کشی و هر فرصتی که برای صرف عمر و مال و استعدادت در راه حضرت پیدا می کنی،همگی از توفیقات الهی و توجهات حضرت ولی عصر(عج) است و اگر لطف و عنایت آنها نباشد،هرگز به این راه کشیده نمی شدی و به همین خاطر به جای منت گذاشتن و متوقع بودن،شکرگزار و ممنون باشی و به جای تکبر نسبت به بندگان خدا،با آنها مهربان و نسبت به آنها متواضع باشی و به جای عُجب و خود پسندی و غروری که ممکن است از این کارها به سراغت بیاید،از کوتاهی ها و غفلت ها و کم کاریها و راحت طلبی های خود و نیز تلف کردن فرصت ها و نعمت ها شرمسار و خجل باشی.

بنابراین عزاداری موفق تر و به مقام منتظر نزدیک تر است که در درجه اول در خودسازی موفق باشد،زیرا کسی که پیام عاشورا را فهمیده باشد،خوب می داند که کسی به سیدالشهدا(ع) نزدیکتر است که از شباهت و سنخیت بیشتری نسبت به آن حضرت برخوردار باشد،به علاوه خودسازی،نوعی انتقام عملی از دشمنان امام حسین(ع) است.

هر قدر در یک جامعه تعداد انسانهایی که بیشترین شباهت را به امام حسین(ع) داشته باشند و بیشتر پیرو مکتب آن حضرت باشند،بیشتر باشد،دشمنان امام حسین (ع) و امام زمان(عج)خشمگین تر،ضعیف تر و منزوی تر می شوند و زمینه برای ظهور منتقم اصلی مهیاتر می شود.در درجه بعدی عزاداری موفق تر و به مقام منتظر نزدیکتر است که برای اهداف امام زمان(عج) قوی تر و مفید تر باشد.

عزادار حقیقی کینه مقدس خود را نسبت به دشمنان امام حسین(ع) و منتقم خون او در عمل نشان می دهد.هر قدر کینه مقدس عزادار نسبت به دشمنان بیشتر باشد او را در خود سازی و اجرای عملیات انتقام قوی تر و در مبارزه با موانع ظهور منتقم اصلی جدی تر و پرتلاش تر می کند به عبارت دیگر میزان صداقت یک عزادار در عمل ثابت می شود تا در شعار.

برائت و کینه مقدس نسبت به دشمنان امام زمان(عج) که مانع اصلی ظهور او هستند،همان چیزی است که عزادار حقیقی به آن نیاز دارد امام خمینی(ره) که غفلت از امام زمان(عج) و تشکیل حکومت جهانی او را خطری بزرگ و خیانتی سهمگین می دانست در این باره می فرمایند:
"جمهوری اسلامی ایران نباید تحت هیچ شرایطی از اُصول و آرمانهای مقدس و الهی خود دست بردارد.إن شاءالله مردم سلحشور ایران کینه و خشم انقلابی و مقدس خویش را در سینه ها نگه داشته و شعله های ستم سوز آن را علیه شوروی جنایتکار و آمریکای جهانخوار و اذناب آن به کار خواهند گرفت تا به لطف خداوند بزرگ پرچم اسلام ناب محمدی(ص) بر بام همه عالم قد برافرازد و مستضعفان و پابرهنگان و صالحان،وارث زمین گردند".2

هر قدر یک عزادار به وظایفی که نسبت به منتقم اصلی و منجی عالم دارد،بیشتر عمل کند به خلوص و صداقت نزدیکتر است زیرا عزاداری و زندگی او از عنصر انتقام بیشتر برخوردار است در غیر اینصورت عزاداری او توأم با ضعف و ذلت است.شکی نیست که سیدالشهدا و امام زمان(عج) از دیدن قدرت و شجاعت در عمل،در عزاداران و محبّان خود خشنود و خرسند و از دیدن ضعف و ذلت و غفلت در آنان بیزار هستند.

عزادار حقیقی درس شجاعت و قدرت ضربه زدن به دشمن و خطرناک بودن برای او را خیلی خوب از اصحاب عاشورا یادگرفته است.عزاداری که وجودش برای استکبار جهانی و دشمنان امام زمان(عج) خطرناک نیست،عزاداری که شجاعت مبارزه با موانع  ظهور حضرت و ضربه زدن به آنها را ندارد و یا اصلاً چنین دغدغه و هدفی را ندارد باید در صداقت و محبّت خود نسبت به آنها شک کند.در این مرتبه،عزادرا حقیقی این حقیقت را با عمق وجودش درک کرده است که محبّت به اهلبیت(ع) بدون دشمنی با دشمنان آنان و ضربه زدن به دشمنانشان،دروغی بیش نیست.

آری برای همراهی با محمّد و آل محمّد(ص) باید مثل آنها از همه چیز در راه خدا بگذری در این راه جان دادن آسانترین کار است.باید از مال و آبرو،و از شهرت و مقام و از همه اعتباریات فانی دنیا گذشت.درست به همین علت است که عزادار سالک بلافاصله پس از درخواست همراهی با محمّد و آل محمّد(ص) از خداوند،چنین می گوید:"وَ اَن یُثَبِّتَ لی عِندَکُم قَدَمَ صِدقٍ فِی الدُّنیا وَ الآخِرَةِ :و اینکه گامهای صدق و راستی را برایم در نزد شما استوار گرداند".3

در چنین شرایطی است که که به مودّت خالص دست یافته ایم و لایق محضر آنها و محبوب و مقرب امام زمان(عج) خواهیم شد.   

پی نوشت ها
1-زیارت جامعه کبیره.
2-صحیفه نور،ج 21- بحث در رابطه انقلاب اسلامی و حکومت جهانی حضرت ولی عصر (عج).
3-زیارت عاشورا.
منبع: عزادار حقیقی – مراتب پنج گانه سیر وسلوک عزادار- محمّد شجاعی.

ژرفای عزادار حقیقی و مقرّب امام زمان (عج) - بخش اوّل